De typografie gebruikt door Quentin Tarantino

Quotes, een mengeling van genres, diverse eigenaardigheden, en een overvloed aan flamboyantie: de karakteristieke eigenschappen van Quentin Tarantino vinden we eveneens terug in de typografie gebruikt in de openingstitels van zijn films. Weinig regisseurs zouden het aandurven om binnen een tijdsbestek van enkele seconden gebruik te maken van vier verschillende lettertypes, zoals te zien is in Kill Bill. Voorts zijn er de eerbetonen aan de typografie van spaghettiwesterns, het overnemen van lettertypes van B-films uit de jaren ’70, en bepaalde lettertypes die bijna in elke film opduiken.

In essentie, zelfs op het vlak van typografie, lijkt de grootmeester van de Amerikaanse filmindustrie ons steeds te boeien. Hier is een compilatie van enkele van de meest iconische openingstitels uit Tarantino’s beroemde films.

De Reservoir Dogs

Reservoir Dogs – Quentin Tarantino’s debuutfilm – werd geproduceerd met een beperkt budget, zodanig dat sommige acteurs hun eigen kledij en voertuigen moesten meebrengen naar de set. Misschien draagt dit bij aan het unieke karakter van de film, dat ergens tussen doe-het-zelf en de klassieke Italiaanse misdaadfilm in zit, zoals de aftiteling suggereert.

De protagonisten worden in slow motion getoond tijdens hun inmiddels legendarische wandeling, terwijl hun namen verschijnen in het elegante Palatino-lettertype, uitgevoerd in een mosterdgele kleur die kenmerkend zou worden voor bijna alle Tarantino-films. Op de achtergrond klinkt een hit uit de jaren ’70. De filmtitel is weergegeven in het klassieke Garamond, een ander verfijnd lettertype dat zijn oorsprong vindt in Frankrijk in de 16e eeuw en in verschillende vormen naar ons is gekomen. In Italië is het zelfs een recordbrekend lettertype, zoals eerder vermeld.

Terwijl de titels strak en duidelijk worden gepresenteerd, duidt het geluid op een verandering: de muziek neemt af en er is een ongewoon gekreun te horen op de achtergrond. Herinner je je wie er in de problemen zit?

Pulp Fiction

Pulp Fiction, Tarantino’s meest bekende film, markeerde het begin van een bijzondere samenwerking tussen de Amerikaanse regisseur en Pacific Title, een bedrijf uit Hollywood dat al sinds de tijd van de stomme films gespecialiseerd is in titelontwerp. Pacific Title, en later hun ontwerper Jay Johnson, zouden verantwoordelijk zijn voor het grafische ontwerp van de titels in Tarantino’s toekomstige films.

De film opent met de definitie van pulp volgens het American Heritage Dictionary, gepresenteerd in het klassieke Times New Roman, gevolgd door een openingsscène die ons voorbereidt op wat komen gaat: straatgesprekken, kwade intenties, en verwijzingen naar de jaren ’70.

De openingscredits verschijnen in ITC Busorama, een lettertype zonder schreef ontworpen door Tom Carnase in 1970, dat art deco en een excentrieke stijl combineert. Onderaan het scherm verschijnt de iconische filmtitel in het krachtige Aachen Bold lettertype uit 1969. Bovenin, in wit, de namen van de acteurs in wat hoogstwaarschijnlijk ITC Benguiat is, aangepast in de initiële letters. Dit verfijnde lettertype, gecreëerd door letterontwerpmeester Ed Benguiat in 1977, is ook gebruikt voor het logo van een recente televisieserie. raad eens welke.

Vervolgens wisselt iemand van radiostation en… bevinden we ons in een Chevrolet met John Travolta en Samuel L. Jackson.

Jackie Brown

Tarantino’s films zitten vol met referenties: undergroundfilms, Italiaanse pol

iziotteschi, en B-films. In Jackie Brown – de derde film van de Amerikaanse regisseur en waarschijnlijk zijn minst bekende – is alles, inclusief de belettering van de titel, een eerbetoon aan blaxploitation films. Blaxploitation is een genre dat in de jaren ’70 in de Verenigde Staten opkwam, gekenmerkt door funkmuziek, veel soul, een beperkt budget, en een Afro-Amerikaans publiek.

De filmtitel benadrukt de funky kenmerken van ITC Tiffany, nog een lettertype gecreëerd door Ed Benguiat in 1974. De belangrijkste inspiratiebron is de poster van Foxy Brown, een blaxploitation film uit 1974 met dezelfde hoofdrolspeelster als Tarantino’s film: Pam Grier. Zelfs het lettertype van het Foxy Brown-logo is gemaakt door de productieve Ed Benguiat: Benguiat Caslon. Geen verrassing, gezien Ed Benguiat een prominente letterontwerper is die meer dan 600 lettertypes en veel filmtitels heeft ontworpen en op 93-jarige leeftijd nog steeds actief is.

Inglourious Basterds

We hebben gezien hoe het gebruik van lettertypes in de openingstitels van Quentin Tarantino’s films zijn cinematografische stijl op een bepaalde manier reflecteert. En als er iets is waar Tarantino van houdt, dan is het wel cameo’s maken in zijn eigen films. Zijn cameo’s zijn legio: in Pulp Fiction is hij te zien in het huis van John Travolta en Samuel L. Jackson, waar ze een groot probleem moeten oplossen, terwijl hij in Reservoir Dogs deel uitmaakt van de bende criminelen.

Op een bepaalde manier is er zelfs in de aftiteling van Inglourious Basterds – de zesde film van de regisseur – een cameo van hem te zien. De filmtitel is namelijk met zijn eigen hand geschreven, zoals blijkt uit de afbeelding afkomstig van de omslag van zijn laatste scenario, voltooid in juli 2008.

The Hateful Eight

De twee westerns van Quentin Tarantino bieden een perfecte gelegenheid om terug te grijpen naar spaghettiwesterns, ook wat betreft lettertypes.

Het lettertype gebruikt voor de titel van The Hateful Eight – Quentin Tarantino’s achtste film – is ontworpen door Jay Johnson, geïnspireerd door honderden spaghettiwesterns. Vooral de speelse belettering van de titel doet denken aan het werk van Iginio Lardani, de ‘Sergio Leone’ van titelontwerp, bekend van de meest beroemde introducties van het genre. Tot slot doet de mosterdgele aftiteling van de acteurs in ITC Bookman ons herinneren – mochten we het vergeten zijn – dat we naar een Tarantino-film kijken.

Once Upon a Time in Hollywood

Quentin Tarantino’s meest recente film is een soort sprookje over Hollywood, balancerend tussen eerbetoon en nostalgie: er zijn vintage kledingstukken, vintage auto’s, vintage posters en natuurlijk heel veel vintage lettertypes.

Een van de meest interessante details van de film – voor de liefhebbers – is ongetwijfeld de scène waarin de neonreclames van Hollywood één voor één oplichten, ons gedurende dertig seconden onderdompelend in de grafische stijl van de jaren ’60.

Maar over de openingstitels gesproken, Once Upon a Time in… Hollywood begint en we voelen ons onmiddellijk thuis bij het zien van de inmiddels bekende lettertypes: ITC Bookman en ITC Busorama, natuurlijk in mosterdkleur. De filmtitel verschijnt echter pas bij de

eindcredits, als een afsluiting van dit moderne sprookje.

Zo hebben we gezien dat de typografische keuzes in Tarantino’s films nauw aansluiten bij zijn unieke en inmiddels erkende filmstijl, die de ontwerpen van de titels op een bepaalde manier aanvult. Er zijn terugkerende thema’s, zoals de Bookman en de Busorama. Er zijn lettertypes die expliciet verwijzen naar bepaalde esthetische stromingen, zoals de western of de funky sfeer van Jackie Brown. En er is ook een gezonde dosis persoonlijkheid, typisch voor… Tarantino.